De gemeente heeft door medewerkers van een commercieel bedrijf onderzoek laten doen onder ontvangers van bijstand. Hiervoor had de gemeente een “no cure no pay” overeenkomst gesloten met een bedrijf. De gemeente hoefde alleen aan het bedrijf te betalen als het onderzoek leidde tot een intrekking, beëindiging of weigering van de bijstandsuitkering. De medewerkers van het bedrijf verrichtten het onderzoek geheel zelfstandig.
De bijstand van de betrokken vrouw werd door de gemeente ingetrokken en teruggevorderd. Uit onderzoek zou zijn gebleken dat zij zou samenwonen, terwijl zij als alleenstaande bij de gemeente te boek stond.
De Raad stelt vast dat de medewerkers van het bedrijf dossieronderzoek hebben gedaan, waarnemingen hebben verricht, een huisbezoek bij de vrouw hebben afgelegd en haar hebben gehoord. Op basis hiervan heeft het bedrijf aan de gemeente het advies uitgebracht om de bijstandsuitkering in te trekken en de kosten van de uitkering terug te vorderen. De Raad komt onder verwijzing naar de wet en wetsgeschiedenis tot de conclusie dat de gemeente zijn boekje te buiten is gegaan door haar kerntaken bij de uitvoering van de Wet werk en bijstand uit te besteden aan een privaat bedrijf. Deze kerntaken moeten worden uitgevoerd binnen het publieke domein. De uitkomsten van het door de medewerkers van het commerciële bedrijf uitgevoerde onderzoek merkt de Raad aan als onrechtmatig verkregen bewijs. Door de intrekking en terugvordering van de bijstand te baseren op dat onderzoek heeft de gemeente gehandeld in strijd met de wet. De uitspraak van de rechtbank, waarbij de gemeente in het gelijk was gesteld, en de besluiten van de gemeenten kunnen daarom geen standhouden.
De vrouw had in hoger beroep aangevoerd dat de gemeente geen gebruik had mogen maken van de onrechtmatig verkregen onderzoeksgegevens. De medewerkers van het bedrijf zouden zich ten onrechte hebben gelegitimeerd als handhavingsmedewerkers van de gemeente en de onderzoekswerkzaamheden hadden niet mogen worden uitbesteed aan een commercieel bedrijf. Dat bedrijf had immers een financieel belang bij de uitkomst van het onderzoek. De gemeente vond echter dat de medewerkers van het bedrijf hun werkzaamheden naar behoren hadden verricht en dat deze daarom aan de gemeente konden worden toegerekend.
De Raad heeft nog niet eerder geoordeeld over een dergelijke kwestie. Het oordeel van de Centrale Raad van Beroep is in deze zaak een eindoordeel. Partijen kunnen tegen deze uitspraak dan ook geen hoger beroep instellen.
