Het Hof heeft in zijn in cassatie bestreden uitspraak geoordeeld dat in een situatie als de onderhavige, waarin de omstandigheden die leiden tot de conclusie dat een belanghebbende zijn normale verblijfplaats in een lidstaat van de Europese Unie had behouden en de omstandigheden die leiden tot de conclusie dat belanghebbende zijn normale verblijfplaats in Qatar had, elkaar in evenwicht houden, voorrang moet worden gegeven aan de plaats waar de betrokkene zijn persoonlijke bindingen heeft. Aldus heeft het Hof blijk gegeven van een rechtsopvatting die zich niet verdraagt met hetgeen hiervoor in 2.1 is overwogen. In zoverre slaagt het middel. ’s Hofs uitspraak kan niet in stand blijven.
Gelet op de reacties van zowel de Staatssecretaris als van belanghebbende op het arrest van het Hof van Justitie kan de Hoge Raad de zaak afdoen. Uit die reacties volgt dat partijen het erover eens zijn geworden dat, beoordeeld naar de door het Hof van Justitie geformuleerde maatstaven, de normale verblijfplaats van belanghebbende in Qatar lag. Hieruit volgt dat belanghebbende terecht aanspraak maakt op de in artikel 3 van Verordening 1186/2009 voorziene vrijstelling en dat de uitspraak van de Rechtbank moet worden bevestigd.
