Inhoud wetsvoorstel
Voor de verlening van het Nederlanderschap geldt in beginsel de eis dat de betrokkene onmiddellijk voorafgaande aan het verzoek tenminste vijf jaar legaal zijn hoofdverblijf in Nederland heeft. Deze eis wordt in het wetsvoorstel verlengd tot zeven jaar. Verder wordt een aantal uitzonderingen op deze termijn geschrapt.
Verlenging van de termijn
De Afdeling advisering constateert dat de regering slechts een summiere motivering geeft voor het verlengen van de termijn van vijf naar zeven jaar. De regering stelt dat de termijn moet garanderen dat het Nederlanderschap wordt verkregen wanneer redelijkerwijs kan worden aangenomen dat er voldoende tijd is geweest om te integreren. Volgens de Afdeling advisering blijkt daarmee nog niet dat de huidige termijn van vijf jaar niet aan dit uitgangspunt voldoet. Ook wordt daarmee niet ingegaan op de reeds bestaande inburgeringseisen. Voor vreemdelingen geldt in het algemeen dat zij na drie jaar aan de inburgeringseisen uit de Wet inburgering moeten voldoen. Voor unieburgers en andere personen waarvoor geen inburgeringseisen op grond van die wet gelden, is het verkrijgen van het Nederlanderschap het eerste moment dat inburgeringseisen worden gesteld. Voor die groep betekent het wetsvoorstel dan ook een vertraging van het stellen van inburgeringseisen. Het wetsvoorstel bevordert voor die groep dan ook niet de integratie. De Afdeling adviseert van de termijnverlenging af te zien als hiervoor geen dragende motivering kan worden gegeven.
Schrappen van uitzonderingen
Het wetsvoorstel schrapt verder een deel van de specifieke uitzonderingen op de toelatingstermijn die onder meer gelden voor erkende kinderen en adoptiekinderen. De regering merkt op dat het hierbij gaat om kleine groepen. Naar het oordeel van de Afdeling advisering is dat op zich geen reden om de uitzonderingen te schrappen. Gemotiveerd zou moeten worden waarom een uitzondering voor deze groepen niet langer relevant is, en als dat niet mogelijk is de uitzondering voor deze groepen in stand te laten.
