Belanghebbende betoogt dat artikel 3.154, lid 6, van de wet IB 2001 strijd oplevert met artikel 45 van het VWEU. Dit betoog faalt.
Naar het oordeel van het Hof vormt de omstandigheid dat onder het nieuwe Belastingverdrag – in tegenstelling tot onder het oude Belastingverdrag – de heffingsbevoegdheid over de door belanghebbende in België genoten inkomsten aan België toekomt hetgeen tot gevolg heeft aan dat belanghebbende geen teruggaaf op grond van de middelingsregeling (artikel 3.154, lid 6, van de Wet IB 2001) wordt verleend, een belemmering. Artikel 45 van het VWEU staat echter niet in de weg aan deze belemmering, aangezien deze veroorzaakt wordt door dispariteiten tussen het Belgische en Nederlandse belastingsysteem.
Belanghebbende betoogt voorts dat Nederland op grond van artikel 27, paragraaf 2, van het nieuwe Belastingverdrag compensatie dient te verlenen voor het feit dat hij op grond van de nationale Nederlandse regeling geen recht heeft op een middelingsteruggaaf.
Het Hof leidt uit de tekst van deze bepaling en de toelichting op het nieuwe Belastingverdrag af dat bij de berekening van het fictief in Nederland onder het oude Belastingverdrag verschuldigde bedrag aan belasting geen (fictieve) middeling dient plaats te vinden met de (fictief) in Nederland verschuldigde belastingbedragen in voorgaande jaren. Artikel 27, paragraaf 2, van het nieuwe Belastingverdrag verplicht Nederland derhalve niet om compensatie te verlenen. Ook het beroep van belanghebbende op het gelijkheidsbeginsel faalt.
